...

چه اشتباهی!

سوی شمال رفت، به جنوب رسید.

فکر کرد گندم، آب است.

چه اشتباهی!

فکر کرد دریا، آسمان است

و شب، بامداد.

چه اشتباهی!  

ستاره‌ها، قطره‌های شبنم،

و گرما، برف

چه اشتباهی!

 که دامن‌ات، پیراهنش بود،

و دل‌ات، لانه‌اش.

چه اشتباهی!

(او بر ساحل خوابید، تو بر بالای شاخه‌ای)  

"رافائل آلبرتی- ترجمه‌ی مؤدب میرعلایی"   

واقعا خسته نباشین!!!

+کاش همه مون یه دوست مثل جهانگیری داشتیم که جلوی مخالفامون در بیاد 

 ای شادی آزادی
روزی که تو بازآیی
با این دل غم پرورد 
من با تو چه خواهم کرد ؟

+مبارکمان باشد این رشد شعور سیاسی و شادباش  به اونایی که به ناهار و شام نه گفتن و صداشون از صدا و سیما قویتر بود ... اونایی که از جنگ و خشونت بیزارن ... همونایی که میخوان با ربنای شجریان  روزه هاشونو افطار کنن ...

اگر که عشق، لبالب شود به لب برسد

 که سال ها بدوی، قبل خطّ پایانی

یواش سایه ی یک مرد از عقب برسد  

شبانه گریه کنی تا دوباره صبح شود

که صبح گریه کنی تا دوباره شب برسد!

 که هی سه نقطه بچینی اگر... ولی... شاید...

کسی نمی آید، نه! کسی نمی آید

"مهدی موسوی"